ASOCIACIÓN POR LA RECUPERACIÓN DE LOS DESAPARECIDOS EN EL FRANQUISMO

ARDF DESAPARECIDOS

 

 

 

DONACIONES Y AYUDAS - COLABORA Y DIGNIFICA

Número de cuenta:ES1020850303670330121909

 

 

 

 

RELATOS Y POESÍAS REPUBLICANAS PROGRESISTAS Y DEMÓCRATAS

ARDF DESAPARECIDOS

 

Título: A ESPERA DE FERMÍN - En galego - - - - - - LA ESPERA DE FERMÍN - En castellano

Obra de ÁNGELA PIÑEIRO ACCIÓN

 

 

 

 

 

 

 

 

19-05-2018 – Creada para recaudar fondos para las excavaciones en Galicia 2018

 

A ESPERA DE FERMÍN - En galego

Contan que foi aquí

cerca dese castaño

onde a herba é máis preta

e canta un urogalo

ós que ninguén escoita

ahí os botaron.

 

Sempre foron tan fortes

sobre o erguido cayado

as mans cruzadas

do ancián cansado

mirando sempre ó lonxe

por si os poidera ver voltando.

 

Veñen soas as bágoas

en cada día do ano 

tarde tras tarde ás oito

repite o mesmo abrazo

outra vez chega soia

a hora en que o mataron.

 

Fora mestre de escola

o maior, seu irmao

querendo dar a vida polo pai

ós dous asasinaron

costa recordar aquelas caras

mais nunca esqueceu os seus abrazos.

 

Pronto á súa nai viuva

o dor non superado

arrebatoulle a vida

tras arrancarlle ó fillo e ó home amado

un orfo máis na inclusa

de teito sen amparo.

 

Só desexa algo agora

que ó fin lle sexa dado

poder seguir vivindo un anaquiño 

ata que entre xullo deste ano

cando den as oito no reloxo 

chegarán con eles exhumados.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

19-05-2018 – Creada para recaudar fondos para las excavaciones en Galicia 2018

LA ESPERA DE FERMÍN - En castellano

Cuentan que fue aquí

cerca de ese castaño

donde la hierba es más hermosa

y canta un urogallo

a los que nadie escucha

ahí los echaron.

 

Siempre fueron tan fuertes

sobre el erguido cayado

las manos cruzadas

del anciano cansado

mirando siempre a lo lejos

por sí pudiera verlos regresando.

 

Vienen solas las lágrimas

en cada día del año 

tarde tras tarde a las ocho

repite el mismo abrazo

otra vez llega sola

la hora en que lo mataron.

 

Había sido maestro de escuela

el mayor, su hermano

queriendo dar la vida por el padre

a los dos asesinaron

cuesta recordar aquellas caras

pero nunca olvidó sus abrazos.

 

Pronto a su madre viuda

el dolor no superado

le arrebató la vida 

tras arrancarle al hijo y al hombre amado

un huérfano más en la inclusa

de techo sin amparo.

 

Sólo desea algo ahora 

Que al fin le sea dado

poder seguir viviendo un poquitito 

hasta que entre julio de este año

cuando den las ocho en el reloj

llegarán con ellos exhumados.

 

Volver atras

 

ARDF DESAPARECIDOS